Dezelfde klacht, dezelfde therapie, maar toch een compleet ander herstelproces.
Ontdek de relatie tussen voetklachten, oorzaak en herstel.
Je herkent het vast wel. Er komt een patiënt op consult met een diagnose die je meerdere keren per week voorbij ziet komen. Je start je onderzoek plus de bijbehorende behandeling net zoals je bij elke andere patiënt doet, maar toch blijft deze patiënt telkens weer terugkomen met deze klacht. Als pedicure krijg je bijvoorbeeld een ingegroeide teennagel maar niet opgelost of de ingroei komt telkens weer terug na een bepaalde periode. Een ander voorbeeld is dat je als podotherapeut een steunzool hebt aangemeten voor een achillespeesklacht. Daar waar de gemiddelde patiënt na 8 weken terugkomt met goed resultaat krijg je voor deze patiënt de steunzool na vele consulten maar niet optimaal aangepast. Ook overige therapieën zoals (manuele) fysiotherapie of shockwave bieden hierbij geen resultaat. Hoe kan het zo zijn dat de ene patiënt binnen no-time van zijn klachten af is terwijl de ander maar eeuwig pijn blijft houden? Het antwoord op deze vraag wordt gegeven aan de hand van twee voorbeeldcasussen.
Oorzaak
De hoofdvraag van het verhaal blijft natuurlijk altijd: Waar komt deze klacht vandaan? Wat is de oorzaak? Binnen de reguliere therapie gaan we vaak uit van puur een standsafwijking. Een likdoorn wordt doorgaans veroorzaakt door druk en wrijving van de tenen tegen elkaar of door druk van buitenaf van het schoeisel. Maar waarom nou specifiek die tenen? En waarom hebben eigenlijk alle tenen hun eigen specifieke vorm? De ene is lang en staat netjes rechts, terwijl de ander krom staat en onder een andere teen duikt. Binnen de podotherapie worden de klachten ook vaak gekoppeld aan een afwijkende voetstand of afwijkend looppatroon. Maar waardoor geeft het lijf dan ineens nu pas de klachten? Is de voet de afgelopen maanden dan ineens van stand verandert? Dan zou het logisch zijn geweest als de klacht zich al veel eerder had gemeld, toch?
Casus 1: achillespeesklacht
Onderzoek:
Meneer, 43 jaar, heeft een kantoorbaan en sinds enkele weken last van zijn linker achillespees.
Meneer wandelt dagelijks 30 minuten met de hond en geeft 3 x per week voetbaltraining. In het verleden heeft dit nooit voor problemen gezorgd. Meneer is ook niet op ander schoeisel gaan lopen. Ondanks de tape, zolen, rekoefeningen, ontstekingsremmers en rust wil de pijn maar niet verdwijnen.
Alwetende dat achillespeesklachten het gevolg zijn van eigenwaardeconflicten rondom het niet goed kunnen rennen, lopen of bewegen ben ik verder gaan vragen.
Meneer gaf aan dat zijn kantoorbaan niets had te lijden onder deze klacht. Wel vond hij het erg vervelend voor zijn voetbalteam dat hij coacht. Aangezien spieren en pezen ook nog weleens op een sportiviteitseigenwaardeconflict kunnen reageren vroeg ik hem hoe het team ervoor staat. Meneer begon te vertellen dat in het begin, toen hij de nieuwe coach werd, het niveau nog niet zo hoog was. Ze leden de ene na de andere nederlaag. Op het moment dat de successen werden geboekt kwam zijn achillespeesklacht opzetten. Dit terwijl hij nu juist wil doorpakken met zijn team.
De daadwerkelijke oorzaak van de klacht is in dit geval dus een plaatsvervangend eigenwaardeconflict. Zijn team kon ‘’niet snel genoeg lopen’’ waarvoor hij zich verantwoordelijk voelde. Dit emotionele conflict zorgde voor een impact in een specifiek deel van het brein, zijn medulla oblongata.

Medulla Oblongata
Dit is het gedeelte van de hersenen dat de hersenstam met het ruggenmerg verbindt. Daarnaast bestaat ons lijf uit 3 kiembladen. Ectoderm, mesoderm en endoderm. In dit geval is de medula oblongata verbonden met het mesoderme kiemblad. Dit vormt tijdens de zwangerschap het bloed, het skelet, de spieren en het bindweefsel.
Conclusie:
Het plaatsvervangende eigenwaardeconflict zorgde voor een inslag in zijn brein. Dit specifieke deel van het brein is gekoppeld aan de spieren en pezen. Hierdoor ging de achillespees cellen afbreken op het moment dat het team telkens verloor. Op dit moment ervaarde meneer nog geen pijn. Op het moment dat het team beter werd en steeds vaker ging winnen slaakte meneer een zucht van verlichting. Hierdoor kwam meneer in de genezingsfase terecht. Hier ging de achillespees juist cellen aanmaken in plaats van afbreken om de achillespees zo goed mogelijk te herstellen en sterker te maken. Om dit proces plaats te laten vinden was er warmte, vocht en zwelling noodzakelijk. De pijn was puur een signaal van het lijf om te laten weten dat de achillespees nu erg zwak was en het dus tijd was om te rusten.

ontstoken achillespees
Resultaat:
Doordat meneer inzicht kreeg in de onderliggende oorzaak van zijn klacht en het zinvolle signaal van zijn lijf kon hij accepteren dat zijn lijf goed bezig was. Hij gunde zijn lijf fysiek en mentaal de rust om te herstellen. Tegen de pijn zei hij: ‘’Bedankt lijf voor het signaal, ik ben mij ervan bewust, ik accepteer dat het er is maar ik ben er ook klaar voor om het los te laten’’.
Goed om te onthouden:
Een ontsteking is een zinvol proces van het lijf om het herstel te versnellen. Ontstekingsremmende maatregelen hinderen dus de genezingssymptomen. Met andere woorden: Deze vertragen het herstelproces. Daarnaast blijft de achillespees vaak wat verdikt omdat hier dus extra cellen zijn gevormd om de achillespees te versterken. Wanneer het in de toekomst mogelijk toch weer op en af gaat met zijn voetbalteam kan het zomaar zijn dat de achillespees zich weer gaat melden. Voor meneer een teken van bezinning om de emotionele ballast los te laten.
Casus 2: ingegroeide teennagel
Een ingegroeide teennagel kan ontstaan als gevolg van een trauma. Soms wordt er te krap schoeisel gedragen of is de teennagel verkeerd geknipt. Dit is dan mooi op te lossen door de spicula te verwijderen of de sulci drukvrij te leggen met behulp van een tamponage. Maar vaak is ook niet helemaal duidelijk waarom bij de ene persoon nou wel de nagel ingroeit en bij de ander niet. De mevrouw uit de volgende casus kwam jaren geleden met een ingegroeide nagel aan de linker grote teen de podotherapie-praktijk binnen. Er is toen een nagelbeugel geplaatst om de bolle nagel af te vlakken zodat er minder irritatie bij de huid van de grote teen ontstaat. Wanneer mevrouw de nagelbeugel draagt gaat het prima maar wanneer mevrouw in de zomermaanden de nagelbeugel er weer een tijdje af laat neemt de nagel weer zijn oorspronkelijke vorm aan en snijdt weer in het vlees. Ondanks het dragen van open schoenen.

ingegroeide nagel
Oorzaak:
Elke teen heeft zijn eigen vorm en kenmerken. Onze tenen zijn eigenlijk onze antennes die uitzenden wie en hoe we zijn. Daarnaast zijn ze ook gemaakt om verschillende prikkels te ontvangen. Mensen met lange tenen hebben belangstelling voor ver verwijderde zaken. Hun primaire interesses zijn zowel inkomend als uitgaand gericht op de wijde wereld. Mensen met korte tenen zoeken hun activiteiten liever dichtbij huis. Wanneer tenen over elkaar groeien is er vaak onzekerheid over de levensrichting. Verwarring over wat je met je leven wil.
In ons lijf zitten verschillende belangrijke energiecentra. Deze noemen wij Chakra’s. De grote teen is in dit geval gekoppeld aan de keelchakra. Deze komt overeen met de emoties vreugde en verdriet. Verdriet en vreugde zijn onlosmakelijk met het leven verbonden. Alleen worden deze twee emoties in onze westerse maatschappij niet gelijk gewaardeerd. Met vreugde heeft men over het algemeen weinig moeite. Bij verdriet ligt dat duidelijk anders. Toch zou verdriet, net als alle andere emoties, ongehinderd geuit moeten worden. Wie verdriet opkropt en inslikt krijg hierdoor problemen. Wat zich in het keelgebied afspeelt, weerspiegelt zich in de grote teen. Als je erop gaat letten zul je zien dat een teen met een ingegroeide nagel een ronde vorm heeft aan het uiteinde. Dit duidt erop dat deze persoon de scherpe randjes van zijn uitingen afhaalt. Met als gevolg een vriendelijk, relativerend en tactvol gedrag.
Niet alleen onze tenen maar ook onze nagels reflecteren verschillende eigenschappen en hoe daar mee om wordt gegaan.
Mensen die last hebben van ingegroeide nagels hebben vaak relatief gezien een kleine nagel op de desbetreffende teen. Deze nagels horen bij mensen die openstaan voor prikkels en boodschappen van de wereld om ze heen. Het zijn echte ontvangers. De mensen met grote nagels worden hiertegen juist beschermd. Zij zijn namelijk meer gericht zijn op het uitsturen van signalen. Zij zijn minder gericht op luisteren maar meer op verzenden. Zo iemand is niet makkelijk te beïnvloeden. Vaak zijn de nagels die ingroeien ook rond en bol. Dit kenmerkt de mensen die zich schrap zetten tegen wat op hen af komt. Deze energieën van de ander vloeien door de kromming extra gemakkelijk af.
Wanneer deze nagel dan ook nog eens ingroeit duidt dit op zoveel krampachtige bescherming dat de verdediging in eigen vlees snijdt, wat pijn veroorzaakt.
Conclusie:
Grote kans dat deze mevrouw boordevol verlangens en ambities zit maar niet echt uit haar schulp durft te kruipen. Ze weet waarschijnlijk heel goed wat ze allemaal wil maar houdt deze gevoelens verborgen voor de mensen om haar heen. Ze is mogelijk bang niet goed genoeg te zijn. In plaats van gewoon lekker zichzelf te zijn piekert ze veel voordat ze bepaald gedrag vertoont. Mevrouw is bang gekwetst te worden. Deze mevrouw moet meer naar buiten komen met haar gevoelens en mogelijkheden. Heerlijk zichzelf zijn zonder schaamte of schuld. Gewoon vrij communiceren met de juiste mensen die zij vanzelf naar zich toe trekt door zichzelf te zijn.
Take home message
Ons lijf verklapt met zijn vormen en signalen veel meer dan we denken. De ene patiënt kan dus terugkerende emotionele conflicten hebben in het leven waardoor de pijn niet wil verdwijnen terwijl het emotionele probleem bij de ander al is opgelost en het lijf alleen nog maar tijd en rust nodig heeft om te herstellen. Pijn is een zinvol signaal van het lijf waar goed naar moet worden geluisterd. Ga je de pijn onderdrukken of neem je geen rust dan zal het genezingsproces vertragen. Naar mijn inziens zijn steunzolen of schoenadvies een hele mooie methode om de voet in de juiste stand te brengen en de afwikkeling goed te laten verlopen. Hierdoor krijgen de spieren, pezen en banden namelijk hun rust om beter te herstellen. Dit zorgt er tevens voor dat er niet een extra overkoepelend nieuw conflict ontstaat rondom het niet kunnen lopen, sporten of bewegen.
Maar mochten de klachten nou niet overgaan, ga dan zeker eens op zoek naar de onderliggende emotionele oorzaak. Uit ervaring durf ik ondertussen wel te zeggen dat je je niet moet vergissen in de hoeveelheid ballast die patiënten (on)bewust met zich meedragen. Het doorbreken van het emotionele schild door het stellen van de juiste vragen kan soms zomaar al een prachtige oplossing zijn.
Ben je nieuwsgierig geworden naar mijn werkwijze? Kijk dan op www.deherstelexpert.nl